Ο τηλεεργαζόμενος μεταρέπει τον ιδιωτικό του χώρο σε δημόσιο, και αντιστρόφως. Τα όρια δεν είναι πια αυτονόητα - οι τόποι και οι χρόνοι αναμιγνύονται.
Έννοιες ιδιωτικού και δημόσιου τίθενται σε αμφισβήτηση.

"Το κέντρο βάρους της οργάνωσης δεν είναι πια ένα σύνολο εγκαταστάσεων, θέσεων εργασίας και χρήσεων του χρόνου, αλλά μια διαδικασία συντονισμού που αναδιανέμει πάντοτε διαφορετικά τις χωροχρονικές συνιστώσες της ομάδας εργασίας και του καθενός από τα μέλη της με βάση ποικίλες συνθήκες αναγκασμού.



Όταν ένα πρόσωπο, μια ομάδα, ένα ενέργημα, μια πληροφορία δυνητικοποιούνται, τότε τίθενται "εκτός τόπου", αποτοπικοποιούνται."

Τα σώματά, μας, η νοημοσύνη μας, τα μηνύματα και τα αγαθά που ανταλλάσσουμε επηρεάζονται από ένα ρεύμα γρήγορης και γενικευμένης δυνητικοποίησης. Αυτή η πολύ πραγματική εξέλιξη- που λανθασμένα αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο εικονική πραγματικότητα, αφού το εικονικό και το πλασματικό αντιτίθενται στο πραγματικό- αγγίζει ακόμη και τους τρόπους που έχουμε να είμαστε μαζί: δυνητικές κοινότητες, δυνητικές επιχειρήσεις, δυνητική δημοκρατία... Αν και η διασύνδεση των ηλεκτρονικών υπολογιστών του πλανήτη (ο κυβερνοχώρος) παίζει ένα κεντρικό ρόλο στο σημερινό μετασχηματισμό, πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα βαθύτερο κύμα που ξεπερνά κατά πόλύ τη χρήση πληροφορικής.

Γενική αποπραγματοποίηση- έκλειψη πραγματικότητας με τον κυβερνοχώρο.

Οι απόψεις του φιλόσοφου Pierre Levy υπερασπίζονται μια στροφή στην τρίτη χιλιετία, όπου η ανάπτυξη του κυβερνοχώρου αντιμετωπίζεται σαν την εμφάνιση μιας πραγματικότητας νέου τύπου, ως ένα βήμα προς την ανθρωποποίηση, τη δημιουργία του ανθρώπου.